زیر پای مادر !!!

گر ندانیم کجا داریم می رویم مهم نیست پیرو کدام جناج هستیم و به چه کسی رای داده ایم و اولویت گذاری کرده ایم و برنامه داده ایم…
کسی که نمی داند به کجا می رود بالا بردن بهره وری اش تنها بر عمق گمراهی اش خواهد افزود…

از جنبه آینده پژوهانه نگاه کنید:
اگر دقت کرده باشیم اکثر سریال های ایرانی سرنوشت خوبی ندارند، با اوج و حضیض بسیار همراه می شوند و بسیاری از آنها بدون آنکه به انتها برسند (اکثرا در سریال های سینمای خانگی) رها می شوند.
سوال رو جزیی تر بپرسم امسال شاهد سریالی بودیم به نام زیر پای مادر و در این سریال مادر کم خرد (آتنه) تن به هر ذلتی داده بود و پسر کم خرد (اشکان) سراسر تصمیمات غلط بود و دایی اشکان (صدرا) هم معلوم نیست به چه علت به زن برادرش غیرت داشت و پایان داستان چطور تمام می شود…
خلیل چلویی با آتنه مجدد ازدواج می کند و همه بی خردان در سر یک سفره می نشینند.
بنده متخصص سینما نیستم اما یک نکته آینده پژوهانه را یافته ام. مشکل اینجاست که نویسنده نمی داند امر اخلاقی چیست و نمی داند دارد چه کاری می کند و نمی داند چه چیز دارد یاد می دهد و نمی داند….
خوب وقتی ما حتی توان تخیل لازم برای به پایان رساندن یک سریال ماه مبارک را نداریم آیا توان لازم برای تصور خوشبختی یک ملت را داریم؟
آیا توان ترسیم آرمانشهرمان را داریم؟ سیاست مدار و عالم دینی ما را به کجا دارد می برد؟
روشنفکر ما توانسته با جزییات مسیری برای جامعه ترسیم کند؟
صادقانه بگویم اگر ندانیم کجا داریم می رویم مهم نیست پیرو کدام جناج هستیم و به چه کسی رای داده ایم و اولویت گذاری کرده ایم و برنامه داده ایم…
کسی که نمی داند به کجا می رود بالا بردن بهره وری اش تنها بر عمق گمراهی اش خواهد افزود…