از دیرباز مردم برای پزشکان ارزش و اهمیت خاصی قائل بودند چه قابله باشد و چه طبیب باشی با دمنوش و چه پروفسور سمیعی متخصص مغز…
زیرا طبیب و پزشک دردهایی را درمان می کند که پیش چشم ماست و ملموس است و برای ما با حیات جسمی مان پیوند خورده است.
حالا وقتی ماه رمضان می رسد و باب خیر بودن باز می شود با دکترهایی مواجه می شویم که رایگان درمان می کنند و تشخیص می دهند و برخی رایگان جراحی می کنند.
اما مدت ها است یک سوال سوال در ذهن بنده موج می زند، اگر قرار شد همه ما زکات زمان و تخصص خود را بدهیم کار چگونه خواهد شد؟
من به عنوان یک آینده پژوه اگر قرار شد رایگان خدمتی ارائه دهم آن خدمت چیست و به چه کسی باید عرضه شود؟
یک جامعه شناس یک روز هفته اش را رایگان کند برای چه خدمتی؟ کجا ارائه شود؟ به چه کسی؟
فیلسوف ما چه کند؟
بنده درمانگری فیلسوف و عالم دینی و سیاست مدار و آینده پژوه و اقتصاد دان را سودمندتر می دانم تا درمان یک فرد خاص؟
حال سوال بنده این است اگر قرار شد از فردا همه ما یک روز رایگان در جهت خدمت به همنوع و یا توسعه کشورمان کاری کنیم سهم هر یک از ما دقیقا چیست؟
فارغ از شعارزدگی باید پاسخی یافت؟
آیا بنده نیز باید مانند طلبه ها در مترو بنشینم و بگویم سوالات مرتبط با آینده تکنولوژی خود را از بنده بپرسید؟